Uygun bulunan başvuru, ülke’ye göre değişkenlik gösterecektir. Başvuru yapılan tarihten itibaren yaklaşık olarak 15 takvim günü içinde karara bağlanır.
Özellikle başvurunun ayrıntılı bir tahkikat gerektirdiği bazı durumlarda bu süre, azami 30 takvim gününe kadar uzatılabilir.
İstisnai olarak, özel bazı durumlarda ek bir takım belgelerin sunulması gerektiğinde, bu süre azami 60 takvim gününe çıkabilir.
Schengen’e üye ülkeler aşağıda sunulmaktadır:
Almanya, Avusturya, Belçika, Çek Cumhuriyeti, Danimarka, Estonya, Finlandiya, Fransa, Hollanda, İspanya, İsveç, İtalya, Letonya, Litvanya, Lüksemburg, Macaristan, Malta, Polonya, Portekiz, Slovakya, Slovenya, Yunanistan.
AB’ye üye olmayan İsviçre, İzlanda, Norveç ve Lichtenstein da Schengen bölgesine dahildir.
Bir yabancı Schengen bölgesine üye ülkelerden birinin vizesi ile girdiğinde diğerine serbestçe seyahat edebilmektedir. Bununla birlikte, Schengen vize rejimi yönetmeliği uyarınca, Schengen vizesi ilk defa kullanılırken vizenin alındığı ülkeye giriş yapma zorunluluğu bulunmaktadır. Örneğin, İtalya’nın Temsilciliklerinden alınan vize ile önce İtalya’ya giriş yapılması gerekmektedir. Bu çerçevede, Schengen bölgesine seyahat edecek vatandaşlarımızın vizelerini ilk giriş yapacakları ülkenin temsilciliğinden almaları hususu önem taşımaktadır.
Schengen ülkeleri ortak Schengen Information System-SIS adı verilen bir veri tabanından yararlanırlar. Bu veri bankasında, Schengen ülkelerine girmesi gereken kişilerle ilgili bilgiler başta olmak üzere çeşitli bilgiler yer alır ve üye ülkelerin yetkili makamlarının kullanımına açıktır.
Genelde ilgili ülkeler başvuru sayısına sınırlama koymamaktadırlar. Ancak, ilk başvurukoşullarınızda (ekonomik durumunuzun iyileşmesi, seyahat nedeninizin farklı olması gibi) bir değişiklik yok ise, ikinci başvuru para ve zaman kaybına yol açabilecektir. Zira Batılı ülkeler başta olmak üzere, bazı ülkeler vize harcı ve vize işlem harcı adı altında tahsil ettikleri meblağları vize talebi reddedilse dahi iade etmemektedirler.
Uluslararası hukukta Devletlerin ulusal egemenlik yetkileri esastır. Bu egemenliklerini sınırları içerisinde çıkardıkları yasalar ile diledikleri gibi kullanırlar. Ulusal egemenlik yetkileri arasında ülkelerine hangi yabancıların hangi koşullarla girebileceklerini belirlemek de vardır. Vize bu amaca hizmet etmektedir. Devletin bu yetkisi uluslararası hukuk bakımından tartışılmazdır. Devletler egemenlik yetkilerini kendi iradeleriyle sınırlayabilirler.
Bir ülkeye hangi yabancının girebileceğine karar vermek, uluslararası hukuka göre, o devletin egemenlik yetkilerindendir. Bu husus, tartışılmaz temel bir kuraldır. Devletler ülkelerine hangi yabancıların girebileceğini kendi ulusal çıkarlarına göre belirlerler. Her devletin ülkesine girmeleri yasaklı/sakıncalı yabancılar listesi vardır. Ayrıca, yasaklılar listesinde bulunmayan bir yabancıya, ekonomik olarak yük olabileceği, kamu düzenini bozabileceği ve kamu sağlığına risk oluşturabileceği gerekçeleriyle vize verilmemesi mümkündür.
Vize başvurusunda istenilen belgeler ülkeden ülkeye, seyahat amacına veya başvuranın pasaportunun türüne (diplomatik, hizmet, hususi, umuma mahsus pasaport veya seyahat belgesi) ve hatta zamandan zamana büyük değişiklikler gösterebilmektedir. İlgili temsilcilikten bilgi alınması gerekmektedir.
ICAO mevzuatı uyarınca en geç 1 Nisan 2010 tarihi itibariyle üye ülkelerin Makinede Okunabilir Pasaport vermeye başlamış olmaları gerekmektedir. Ancak makinede okunamayan nitelikteki eski tip pasaportların tüm dünyada yürürlükten kalkma tarihi 24 Kasım 2015’tir. Dolayısıyla, makinede okunamayan nitelikteki Türk pasaportları da 24 Kasım 2015 tarihini geçmemek kaydıyla geçerlilik sürelerinin sonuna kadar kullanılabilecektir.Ancak bu tarihten sonra tüm dünyada seyahatlerde yalnızca e-Pasaportlar kullanılacaktır.
